مقالات تخصصی تاسیسات مکانیکی

معرفی انواع مواد قابل اشتعال + نکات ایمنی استفاده از آنها

در این پست به طور ویژه به سراغ معرفی انواع مواد قابل اشتعال  رفته ایم و توضیح داده که چه نکاتی برای استفاده از هر کدام از آن باید رعایت کنید. ببینید دوستان؛ مواد قابل اشتعال عناصری هستند که به ظاهر ساده و معمولی به نظر می‌رسند، اما در دل خود انرژی نهفته‌ای دارند که می‌تواند در کسری از ثانیه آزاد شود، باعث ایجاد آتش شوند و تغییرات بزرگی ایجاد کند. از بنزین در خودروها تا گازهای صنعتی در کارخانه‌ها، این مواد بخش جدایی‌ناپذیر زندگی مدرن هستند. اما همین مواد، اگر به درستی شناخته و مدیریت نشوند، می‌توانند به منبع خطر تبدیل شوند.

شناخت دقیق ویژگی‌هایی مانند نقطه اشتعال، دمای خود‌اشتعالی و چگالی بخار، نه تنها به ما کمک می‌کند تا از آن‌ها به شکل ایمن استفاده کنیم، بلکه از بروز حوادث ناگوار نیز جلوگیری می‌کند. در این محتوا، به معرفی انواع مواد قابل اشتعال  خانگی و صنعتی و حتی مواردی که نباید در ماشین نگهداری شود، پرداخته و نکاتی برای استفاده از آنها را نیز ذکر خواهیم کرد.

 

راهنمایی برای استفاده ایمن از مواد قابل اشتعال

پیش از آنکه مواد قابل اشتعال را معرفی کنیم، لازم است تا یک سری نکات در مورد مواد قابل اشتعال بدانید تا از آسیب و ضرر، جلوگیری شود. مواد شیمیایی قابل اشتعال در بسیاری از فرآیندهای صنعتی و آزمایشگاهی کاربرد دارند، اما در صورتی که به درستی استفاده یا ذخیره نشوند، می‌توانند خطرات جدی ایجاد کنند.

خطرات ناشی از احتراق می‌تواند منجر به آسیب، مرگ و خسارت به اموال شود. علاوه بر این، مواد شیمیایی قابل اشتعال می‌توانند عوارض دیگری نیز به همراه داشته باشند؛ به عنوان مثال، استنشاق بخارات آن‌ها ممکن است باعث سرگیجه یا خفگی شود.

برای حفاظت از خود در برابر خطرات بهداشتی ناشی از این مواد، آگاهی از خطرات مرتبط با آن‌ها ضروری است. این آگاهی به شما این امکان را می‌دهد که تدابیر لازم را برای ایمنی خود اتخاذ کنید. یکی از اقداماتی که می‌توان برای افزایش ایمنی انجام داد، نگهداری مواد شیمیایی قابل اشتعال در کابینت‌های مخصوص ذخیره‌سازی هنگام عدم استفاده است.

 

مواد قابل اشتعال به 3 دسته جامد، مایع و گاز، تقسیم می‌شوند

 

دسته‌بندی مواد قابل اشتعال

مواد قابل اشتعال معمولاً دارای مقادیر بالایی کربن در ترکیبات خود هستند و در سه حالت اصلی جامد، مایع و گاز در طبیعت وجود دارند.

  1. جامدات قابل اشتعال: این مواد معمولاً سوخت کندی دارند و شامل دو دسته هستند:
    1. فلزات قابل اشتعال: مانند سدیم، پتاسیم و منیزیم.
    2. مواد غیر فلزی قابل اشتعال: شامل چوب، مواد سلولزی، لاستیک، پلاستیک، پارچه و غیره.
  2. مایعات قابل اشتعال: این دسته از مواد دارای سوخت سریع بوده و شامل مشتقات نفتی نظیر نفت، گازوئیل، بنزین و الکل هستند.
  3. گازهای قابل اشتعال: این گازها سوختی سریع و ناگهانی دارند و می‌توانند موجب انفجار شوند، مانند گازهای بوتان، پروپان، متان و استیلن.

مطلب مرتبط: حریق چگونه رخ میدهد؟

معرفی ویژگی‌های مواد قابل اشتعال

 

فرمول شیمیایی:

فرمول شیمیایی نمایشی از عناصر تشکیل‌دهنده یک ماده و نسبت اتمی آن‌ها است. این فرمول نشان می‌دهد که یک مولکول از آن ماده از چه عناصری و به چه تعداد تشکیل شده است. به عنوان مثال، فرمول شیمیایی آب H₂O است که نشان می‌دهد هر مولکول آب از دو اتم هیدروژن و یک اتم اکسیژن تشکیل شده است.

 

نقطه اشتعال:

نقطه اشتعال (Flash Point) کم‌ترین دمایی است که در آن یک ماده قابل اشتعال، بخار کافی تولید می‌کند تا در مجاورت یک منبع احتراق (مانند شعله یا جرقه) به صورت موقت شعله‌ور شود. این دما نشان‌دهنده میزان خطرناک بودن ماده از نظر اشتعال‌پذیری است. هرچه نقطه اشتعال پایین‌تر باشد، ماده خطرناک‌تر است.

مطلب مرتبط: ایمن سازی ساختمان در برابر آتش سوزی

دمای خود‌اشتعالی:

دمای خود‌اشتعالی (Autoignition Temperature) کم‌ترین دمایی است که در آن یک ماده بدون نیاز به منبع جرقه یا شعله خارجی، به طور خودبه‌خود مشتعل می‌شود. این دما معمولاً بسیار بالاتر از نقطه اشتعال است و نشان‌دهنده شرایطی است که ماده می‌تواند خودبه‌خود واکنش نشان داده و شعله‌ور شود.

 

چگالی بخار:

چگالی بخار (Vapor Density) نسبت چگالی بخار یک ماده به چگالی هوا در شرایط استاندارد (معمولاً در دمای ۲۵ درجه سانتی‌گراد و فشار ۱ اتمسفر) است. اگر چگالی بخار یک ماده بیشتر از ۱ باشد، بخار آن سنگین‌تر از هوا است و تمایل به تجمع در سطح پایین‌تر دارد. اگر کمتر از ۱ باشد، بخار آن سبک‌تر از هوا است و به سمت بالا حرکت می‌کند. این پارامتر در ارزیابی خطرات ناشی از نشت گازها مهم است.

 

معرفی پرکاربردترین مواد قابل اشتعال

 

بنزن، اتانول، متانول، استون، سیکلوهگزان و تینر از پرکاربردترین مواد قابل اشتعال هستند

 

بنزن (Benzene)

بنزن یک هیدروکربن آروماتیک و مایع بسیار قابل اشتعال است که در تولید پلاستیک‌ها، مواد شیمیایی و داروها کاربرد دارد. به دلیل سمی بودن و ارتباط با سرطان، استفاده و نگهداری از آن نیاز به احتیاط ویژه دارد.

  • فرمول شیمیایی: C₆H₆
  • نقطه اشتعال: -۱۱.۰ درجه سانتی‌گراد (کاپ بسته)
  • دمای خود‌اشتعالی: 498 درجه سانتی‌گراد
  • چگالی بخار: 2.۸ (سنگین‌تر از هوا)

 

اتانول (Ethanol)

اتانول یک الکل فرّار و قابل اشتعال است که در تولید نوشیدنی‌های الکلی، ضدعفونی‌کننده‌ها و حلال‌ها به کار می‌رود. این مایع دارای نقطه اشتعال نسبتاً پایین است و بخارات آن می‌توانند به راحتی در صورت تماس با منبع اشتعال آتش بگیرند.

  • فرمول شیمیایی: C₂H₅OH
  • نقطه اشتعال: 13 درجه سانتی‌گراد (کاپ بسته)
  • دمای خود‌اشتعالی: 365 درجه سانتی‌گراد
  • چگالی بخار: 1.۶ (سنگین‌تر از هوا)

 

متانول (Methanol)

متانول، که به عنوان الکل چوب نیز شناخته می‌شود، در تولید شیمیایی، به عنوان حلال و در سوخت‌ها کاربرد دارد. این ماده سریعاً تبخیر می‌شود و بخارات آن خطر آتش‌سوزی و انفجار دارند. همچنین، به دلیل سمیت بالا برای سلامت انسان خطرناک است.

  • فرمول شیمیایی: CH₃OH
  • نقطه اشتعال: 11 درجه سانتی‌گراد (کاپ بسته)
  • دمای خود‌اشتعالی: 464 درجه سانتی‌گراد
  • چگالی بخار: 1.۱ (سبک‌تر از هوا)

 

استون (Acetone)

استون یک حلال فرّار و قابل اشتعال است که به طور گسترده در صنایع شیمیایی و به عنوان جزء اصلی در پاک‌کننده‌ها و حلال‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مایع به سرعت تبخیر می‌شود و بخارات آن به راحتی با هوا ترکیب می‌شوند، که می‌تواند خطر آتش‌سوزی و انفجار را ایجاد کند.

  • فرمول شیمیایی: C₃H₆O
  • نقطه اشتعال: -۱۷.۸ درجه سانتی‌گراد (کاپ بسته)
  • دمای خود‌اشتعالی: 465 درجه سانتی‌گراد
  • چگالی بخار: 2.۰ (دو برابر چگالی هوا)

 

سیکلوهگزان (Cyclohexane)

این هیدروکربن حلقوی به عنوان حلال در صنایع شیمیایی و آزمایشگاه‌ها کاربرد دارد. سیکلوهگزان به سرعت تبخیر می‌شود و بخارات آن می‌توانند به آسانی با هوا ترکیب شده و خطر آتش‌سوزی را به وجود آورند.

  • فرمول شیمیایی: C₆H₁₂
  • نقطه اشتعال: -۲۰ درجه سانتی‌گراد (کاپ بسته)
  • دمای خود‌اشتعالی: 300 درجه سانتی‌گراد
  • چگالی بخار: 2.۸ (سنگین‌تر از هوا)

 

تینر (Thinner)

تینرها حلال‌های پرکاربرد در صنعت رنگ و پوشش هستند و معمولاً شامل ترکیبات مختلفی از مواد شیمیایی قابل اشتعال می‌باشند. نقطه اشتعال و دمای خود‌اشتعالی آن‌ها به ترکیبات خاص آن‌ها بستگی دارد و ممکن است خطرات متفاوتی از جمله اشتعال‌پذیری بالا و سمیت داشته باشند.

  • ترکیبات: شامل موادی مانند استون، نرمال هگزان و تولوئن.
  • نقطه اشتعال: معمولاً در محدوده -۱۰ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد قرار دارد.
  • دمای خود‌اشتعالی: وابسته به ترکیب تینر.

 

معرفی دیگر مواد قابل اشتعال

لیست مواد قابل اشتعال به شرح زیر است:

نام ماده فرمول شیمیایی نقطه اشتعال (°C) دمای خود‌اشتعالی (°C) چگالی بخار (نسبت به هوا)
بنزین مخلوط هیدروکربن‌ها -۴۳ ۲۴۶–۲۸۰ ۳–۴
پروپان C₃H₈ -۱۰۴ ۴۷۰ ۱.۵۵
بوتان C₄H₁₀ -۶۰ ۴۰۵ ۲.۰۷
هگزان C₆H₁₄ -۲۲ ۲۲۵ ۲.۹۷
تولوئن C₇H₈ ۴ ۴۸۰ ۳.۱۴
دی اتیل اتر C₄H₁₀O -۴۵ ۱۶۰ ۲.۵۵
استیلن C₂H₂ -۱۸ ۳۰۵ ۰.۹۱
هیدروژن H₂ -۲۵۳ ۵۰۰ ۰.۰۷
نفت سفید مخلوط هیدروکربن‌ها ۳۸–۷۲ ۲۱۰–۲۲۰ ۴.۵
اتیلن گلیکول C₂H₆O₂ ۱۱۱ ۳۹۸ ۲.۱۴
استیک اسید CH₃COOH ۳۹ ۴۸۵ ۲.۰۷
آمونیاک NH₃ -۳۳ ۶۵۱ ۰.۵۹

 

حمل و نقل جاده‌ای مواد خطرناک باید مطابق با قوانین و مقررات دقیق ملی و بین‌المللی صورت گیرد.

لیست مواد قابل اشتعال

مواد قابل اشتعال به موادی گفته می‌شود که به راحتی می‌توانند آتش بگیرند و بسوزند. این مواد به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:

مواد جامد قابل اشتعال:

این مواد در حالت عادی جامد هستند، اما در صورت قرار گرفتن در معرض حرارت یا جرقه می‌توانند آتش بگیرند. برخی از این مواد عبارتند از:

  • چوب و محصولات چوبی
  • کاغذ و مقوا
  • پارچه و الیاف
  • پلاستیک
  • زغال سنگ
  • مواد منفجره

مواد مایع قابل اشتعال:

این مواد در حالت عادی مایع هستند و به راحتی بخار می‌شوند. بخارات این مواد به شدت قابل اشتعال هستند و می‌توانند به سرعت آتش بگیرند. برخی از این مواد عبارتند از:

بنزین
نفت سفید
الکل
استون
تینر
حلال‌ها

 

در زیر لیستی از مواد گازی قابل اشتعال بدون هیچ توضیحی آورده شده است:

استیلن
اتان
اتیلن
هیدروژن
متان
پروپان
بوتیلن
گاز طبیعی مایع شده (LNG)
گاز مایع (LPG)

مثال هایی از مواد قابل اشتعال و خطرناک

برف شادی به دلیل استفاده از گازهای قابل اشتعال مانند پروپان و بوتان در ترکیبات خود، به راحتی می‌تواند آتش بگیرد. در صورت استفاده نادرست و قرار گرفتن در معرض شعله مستقیم یا جرقه، احتمال اشتعال و حتی انفجار آن وجود دارد. به همین دلیل، همواره توصیه می‌شود که از برف شادی در محیط‌های باز و دور از منابع آتش استفاده شود و از اسپری کردن آن به صورت مستقیم روی افراد یا اشیاء قابل اشتعال خودداری شود.

مواد شوینده و پاک‌کننده: برخی از مواد شوینده و پاک‌کننده مانند سفید کننده و جرم‌گیر به دلیل داشتن ترکیبات شیمیایی خاص، قابلیت اشتعال دارند. این مواد باید در جای خشک و خنک نگهداری شوند و از ترکیب آن‌ها با سایر مواد شیمیایی خودداری شود.

اسپری‌های مو و خوشبو کننده: برخی از اسپری‌های مو و خوشبو کننده به دلیل داشتن گازهای قابل اشتعال، در صورت قرار گرفتن در معرض حرارت یا شعله مستقیم می‌توانند آتش بگیرند.

الکل: الکل به شدت قابل اشتعال است و باید در جای خنک و دور از منابع آتش نگهداری شود.

مثال هایی از مواد قابل اشتعال در ماشین مخصوصا در گرما

در روزهای گرم، برخی از مواد داخل خودرو می‌توانند به راحتی آتش بگیرند یا حتی منفجر شوند. به عنوان مثال می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

فندک: فندک‌های گازی حاوی بوتان هستند که به شدت قابل اشتعال است.
اسپری‌ها: اسپری‌های خوشبوکننده هوا، اسپری‌های مو و سایر اسپری‌های مشابه حاوی مواد شیمیایی و گازهای تحت فشار هستند که در صورت گرم شدن زیاد، می‌توانند منفجر شوند.
بطری‌های پلاستیکی آب: اگر بطری‌های آب پلاستیکی در معرض نور مستقیم خورشید قرار بگیرند، می‌توانند مانند یک ذره‌بین عمل کنند و باعث ایجاد حرارت و در نتیجه آتش‌سوزی شوند.
بنزین: باک بنزین خودرو همواره حاوی بنزین است که به شدت قابل اشتعال است. نشت بنزین یا حتی بخارات آن در گرما می‌تواند خطرناک باشد.
بنابراین، در روزهای گرم از قرار دادن این مواد در داخل خودرو خودداری کنید و از سالم بودن سیستم سوخت‌رسانی خودرو خود اطمینان حاصل کنید.

 

راستی خود برق هم باعث آتش سوزی میشود. پس یک سری نکات در زمان استفاده از وسایل برقی باید رعایت کنید. مطلب مرتبط: نکات ایمنی در هنگام استفاده از وسایل برقی که باید رعایت شود

قوانین و مقررات حمل و نقل جاده‌ای مواد خطرناک

حمل و نقل جاده‌ای مواد خطرناک باید مطابق با قوانین و مقررات دقیق ملی و بین‌المللی صورت گیرد. در سطح بین‌المللی، مقرراتی نظیر مقررات حمل و نقل جاده‌ای مواد خطرناک (ADR) از سوی کمیته اقتصادی اروپا برای هماهنگی و یکپارچگی در این زمینه تدوین شده است. این مقررات شامل موارد زیر می‌باشد:

  • طبقه‌بندی مواد خطرناک: مواد بر اساس ویژگی‌های شیمیایی و فیزیکی خود به گروه‌های مختلف تقسیم می‌شوند.
  • بسته‌بندی مناسب: مواد خطرناک باید در بسته‌بندی‌های محکم و استاندارد قرار گیرند تا از نشت و آسیب جلوگیری شود.
  • برچسب‌گذاری و علامت‌گذاری: بسته‌بندی‌های مواد خطرناک باید دارای برچسب‌ها و علائم هشداردهنده باشند که نوع خطر را مشخص کنند.
  • مدارک و اسناد حمل: حمل و نقل این مواد نیازمند مدارک خاصی است که شامل اطلاعات مربوط به ماده، روش حمل و نحوه برخورد در مواقع اضطراری می‌باشد.

 

تجهیزات و وسایل نقلیه

وسایل نقلیه‌ای که برای حمل مواد خطرناک به کار می‌روند باید دارای ویژگی‌ها و تجهیزات خاصی باشند، از جمله:

  • تجهیزات ایمنی: شامل سیستم‌های اطفای حریق، سیستم‌های هشداردهنده نشت و سایر تجهیزات ایمنی ضروری.
  • بسته‌بندی و محفظه‌های مقاوم: مواد خطرناک باید در محفظه‌هایی مقاوم و مناسب قرار گیرند که در برابر فشار، دما و ضربه مقاوم باشند.
  • نشانه‌گذاری ویژه: وسایل نقلیه باید دارای برچسب‌ها و نشانه‌های هشداردهنده خاصی باشند که نشان‌دهنده حمل مواد خطرناک هستند.

 

تنظیمات و استانداردهای ایمنی در مواجهه با مواد اشتعال زا

  • سازمان ایمنی و بهداشت حرفه‌ای (OSHA): OSHA راهنمایی‌هایی برای استفاده صحیح و نگهداری مناسب از مواد قابل اشتعال ارائه می‌دهد. این سازمان بین‌المللی استانداردهای دقیقی برای کنترل این نوع مواد وضع کرده تا محیط کار برای کارکنان ایمن باشد. الزامات برچسب‌گذاری و پروتکل‌های ایمنی در محل کار از جمله مواردی است که این سازمان به آن‌ها توجه دارد.
  • انجمن ملی حفاظت از آتش (NFPA): NFPA یک سیستم جامع و طبقه‌بندی شده برای مایعات قابل اشتعال توسعه داده است. این انجمن به منظور پیشگیری از آتش‌سوزی و حفاظت در برابر آن، استانداردهای ایمنی مرتبط با مواد قابل اشتعال و انفجاری را تعریف و منتشر کرده است. هدف این اقدامات کاهش خطرات ناشی از حوادث آتش‌سوزی است.
  • سیستم هماهنگ جهانی (GHS): GHS به استانداردسازی طبقه‌بندی و برچسب‌گذاری مواد شیمیایی در سطح جهانی می‌پردازد. این سیستم برای ایجاد هماهنگی بین‌المللی در زمینه ایمنی مواد شیمیایی قابل اشتعال طراحی شده است و به کاهش خطرات مرتبط با این مواد در آزمایشگاه‌ها و سایر محیط‌ها کمک می‌کند.

جهت دانلود و مطالعه فایل‌های NFPA، می‌توانید از سایت ما اقدام نمایید.

 

مواد غیر قابل اشتعال، چه موادی هستند؟

مواد غیر قابل اشتعال به موادی اطلاق می‌شود که تحت شرایط معمول نمی‌توانند آتش بگیرند یا شعله ور شوند. این دسته از مواد به دلیل ویژگی‌های شیمیایی خاص خود، در برابر حرارت و شعله مقاومت بالایی دارند و به همین دلیل در صنایع مختلف به عنوان مواد ایمن و محافظت‌کننده استفاده می‌شوند.

 

ویژگی‌های مواد غیر قابل اشتعال

  • ترکیبات شیمیایی: مواد غیر قابل اشتعال معمولاً دارای ترکیباتی هستند که به شکل قابل توجهی انرژی حرارتی را جذب می‌کنند و نمی‌توانند به راحتی به حالت گاز درآیند. به عنوان مثال، ترکیباتی مانند آب و برخی فلزات مانند فولاد در این دسته قرار می‌گیرند.
  • نقطه اشتعال بالا: این مواد معمولاً دارای نقطه اشتعال بالایی هستند، به طوری که برای ایجاد آتش نیاز به دماهای بسیار بالا دارند. به عنوان مثال، آب به عنوان یک ماده غیرقابل اشتعال حتی در دماهای بالا نیز نمی‌سوزد.
  • کاربردهای صنعتی: به دلیل خصوصیات ایمنی، مواد غیر قابل اشتعال در ساخت و ساز، صنایع شیمیایی، و تجهیزات ایمنی به کار می‌روند. این مواد می‌توانند به عنوان عایق در برابر حرارت و آتش استفاده شوند و خطرات ناشی از آتش‌سوزی را کاهش دهند.

 

مثال‌هایی از مواد غیر قابل اشتعال

  • آب: آب به عنوان یک ماده غیرقابل اشتعال شناخته می‌شود و در خاموش کردن آتش به کار می‌رود. این ماده نه تنها در دماهای معمولی نمی‌سوزد، بلکه به عنوان یک خنک‌کننده مؤثر عمل می‌کند.
  • فولاد: فولاد و دیگر فلزات مقاوم در برابر حرارت، به دلیل نقطه ذوب بالای خود، به راحتی آتش نمی‌گیرند و در ساخت سازه‌ها و تجهیزات ایمنی کاربرد دارند.
  • سیلیس: سیلیس و دیگر مواد معدنی غیرقابل اشتعال به عنوان مصالح ساختمانی و در تولید شیشه و سرامیک استفاده می‌شوند.
  • و…

 

سوالات متداول در مورد مواد قابل اشتعال

 

مواد آتش زا چه نوع موادی هستند و چگونه شناسایی می‌شوند؟

مواد آتش زا موادی هستند که به راحتی می‌توانند شعله‌ور شوند و معمولاً شامل مایعات، گازها و جامدات قابل احتراق هستند. شناسایی آن‌ها با استفاده از برچسب‌های ایمنی و آگاهی از مشخصات شیمیایی انجام می‌شود.

 

خطر مواد قابل اشتعال در محیط کار چیست؟

خطرات مواد قابل اشتعال شامل احتمال آتش‌سوزی، انفجار و آسیب به کارکنان و تجهیزات است. این خطرات می‌تواند ناشی از نشت، عدم نگهداری صحیح و یا استفاده نادرست باشد.

 

بهترین زمان برای حمل و نقل مواد خطرناک چه زمانی است؟

بهترین زمان برای حمل و نقل مواد خطرناک معمولاً در ساعات غیر پیک ترافیک است. ساعات اولیه صبح یا شب‌های دیر هنگام معمولاً گزینه‌های مناسبی هستند.

 

مواد اتش زا برای زغال چه کاربردی دارند؟

مواد اتش زا برای زغال معمولاً شامل مایعاتی هستند که به تسهیل اشتعال زغال کمک می‌کنند. این مواد باید با احتیاط استفاده شوند تا از خطرات ناشی از آتش جلوگیری شود و باید در شرایط ایمن نگهداری شوند.

 

ختم کلام در مورد مواد قابل اشتعال

در پایان، توجه به ایمنی و رعایت نکات پیشگیرانه در مواجهه با مواد قابل اشتعال از اهمیت بالایی برخوردار است. این مواد به دلیل ماهیت خطرناک خود، نیازمند دقت و مدیریت صحیح هستند تا از بروز حوادث ناگوار جلوگیری شود. آگاهی از روش‌های صحیح نگهداری، حمل و نقل و استفاده از مواد قابل اشتعال نه تنها جان افراد را حفظ می‌کند، بلکه از خسارات مالی و زیست‌محیطی نیز پیشگیری می‌نماید. بنابراین، همواره با مسئولیت‌پذیری و رعایت استانداردهای ایمنی، از خطرات احتمالی این مواد بکاهیم.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا